ผมคือ Plane Spotter (ปฐมบท)
Mr. Gakman The Plane Spotter
ผมเป็นคนที่ชอบถ่ายรูป และชอบเครื่องบิน สองสิ่งนี้กลายมาเป็นงานอดิเรกที่หลายคนว่า “แปลก”
บรรดาคนชอบดูเครื่องบิน เขาเรียกว่า Plane Spotter ถ้าใช้ภาษาอังกฤษแบบเป็นทางการสักหน่อย จะเรียกว่า Airplane Enthusiasts คนเหล่านี้มีทั้งกลุ่มที่ชอบส่องดูด้วยกล้องสองตา จดบันทึกยี่ห้อ รุ่น ทะเบียนของเครื่องบินที่พบ ใส่ในสมุดบันทึก และก็มีกลุ่มที่ชอบบันทึกด้วยกล้องถ่ายภาพทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว
สมัยก่อนยุคกล้องฟิลม์ การถ่ายรูปเครื่องบินทำได้ยากเพราะกว่าจะได้รูปดีๆ สักรูปหนึ่ง ต้องถ่ายรูปจำนวนมาก เปลืองสตางค์ และฟิลม์ม้วนหนึ่งก็มีแค่ 36 รูป กว่าจะกดชัตเตอร์แต่ละทีต้องคิดแล้วคิดอีก ไม่ชัวร์ไม่กด ไม่เหมือนยุคดิจิตอลแบบทุกวันนี้ที่ตอนถ่ายรูปเครื่องบิน แต่ละลำกดไปเป็นสิบแล้วค่อยมาเลือกรูปดีทีหลัง แถมยังมาปรับแต่งรูปแก้แสงแก้สีได้อีก
เครื่องบินลำแรกของผม
ครั้งแรกที่ได้นั่งเครื่องบิน ได้ถ่ายรูปกับเครื่องบิน ก็ตอนปี 1988 (2531) สมัยยังเรียนปริญญาตรี ่ได้เข้าร่วมโครงการ The Friendship Programme for the 21st Century จัดโดย JICA ได้ไปดูงานด้านการเกษตรญี่ปุ่นเดือนนึง บินด้วยเครื่อง DC10 ของ Japan Airlines
ได้มาบินกับ DC10 อีกครั้งตอนได้ทุนไปอบรมระยะสั้นที่อิสราเอล ในปี 1991 (2534) รอบนี้บิน DC10 Swiss Air จากดอนเมืองไปเปลี่ยนเป็น Airbus A310 ที่ Zurich บินต่อไป Tel Aviv ขากลับก็ย้อนทางเดิม
หลังจากนั้นก็มีการเดินทางไปที่ต่างๆ คงไม่ต้องกล่าวถึงในที่นี้ แต่ที่ประทับใจได้ดูเครื่องบินอย่างจริงจัง ก็คือการไปดู Air Show ในอังกฤษตอนปี 1995 (2538) ที่ท่าอากาศยานทหาร Waddington อยู่ทางตะวันออกของ Sheffield นั่งรถไปประมาณชั่วโมงกว่าๆ ได้ดูการแสดงการบิน และการจอดเครื่องบินโชว์ โดยเฉพาะเครื่อง F117 Stealth Fighter ซึ่งเป็นเครื่องบินลึกลับเรดาห์จับไม่ติดของกองทัพอากาศสหรัฐ ได้มาเผยโฉมตัวจริงเป็นครั้งแรก
Plane Spotter ยุคดิจิตอล
เมื่อกล้องดิจิตอลได้รับความนิยมมากขึ้น และเริ่มมีกล้องที่มีระยะเทเลโฟโตซูม ทำให้การถ่ายรูปเครื่องบินของผมทำได้ง่ายขึ้นมาก กล้องตัวแรกที่ใช้ก็คือ Canon S1 IS ซึ่งเป็นกล้องที่เป็นจุดตั้งต้นของพวก Prosumer Superzoom ในปัจจุบัน กล้องรุ่นนี้มีซูม 10x 5.8–58 มม. f2.8–3.1 (เทียบเท่า 38–380 มม.) และมี Image Stabilizer ช่วยกันกล้องสั่นด้วย กล้องนี้มีความละเอียดถึง 3.2 ล้านพิกเซล!! ซึ่งนับว่าสูงมากในตอนนั้น
จุดเริ่มต้นของการถ่ายภาพเครื่องบินแบบ Plane Spotter ของผม เกิดตอนที่ไปอบรมที่ประเทศญี่ปุ่นในปี 2005 (2548) ตอนรอขึ้นเครื่องบินขากลับที่สนามบินโอซากา (คันไซ) เห็นว่าเขามีพื้นที่ให้ไปดูเครื่องบิน นั่งรถบัสไปตรงหัวสนาม ที่นั่นเขาจัดอาคารมีดาดฟ้าสำหรับดูเครื่องบิน มีพิพิธภัณฑ์เล็กๆ เกี่ยวกับการบิน และมีร้านขายของที่ระลึก มันเป็นสวรรค์ของ Plane spotter โดยแท้เลย
กลับจากญี่ปุ่นในปี 2005 ก็เริ่มถ่ายรูปเครื่องบินบ้างแล้วแต่จะมีโอกาส ตัวอย่างผลงานจากกล้อง Canon S1 IS ก็มีดังต่อไปนี้ครับ
ทุกวันนี้ถึงจะปลดประจำการกล้อง Canon S1 IS ไปนานแล้ว ภาพเครื่องบินความละเอียด 3.2 ล้านพิกเซลจากกล้องตัวนี้ก็ยังเป็นความทรงจำของ Mr. Gakman the Plane Spotter ตลอดมา
